Ai ndryshim i madh që kishte nga
vërsniku, shoku i lagjes dhe i shkollës kishte nisur që nga fëmijëria e tij e
hershme. Ishte një ndryshim që e shoqëroi në çdo moment të jetës. U përpoq por
e kishte të pamundur t'i shmangej. I ndodhur nën ndikimin e ndihmës
që ai shpesh i jepte, të cilën ai e kishte të nevojshme, diku aty brenda gjoksit
të tij si kancer i rritej urrejtja për të. Në ato përballje të vazhdueshme me
shikimin e tij të butë e tepër njerëzor, tek mundohej t'i shmangej, ndjente sikur
ai ja kishte lexuar mendimet. Dhe qenia trupore i tjetërsohej menjëherë duke e çekuilibruar
sistemin e tij të formulimit zanor të fjalës. Në pamundësi, e paralizuar brenda asaj zgavre që quhej gojë tek hapej dhe mbyllej tmerrësisht keq gjuha nuk i kapte pozicionin e duhur për artikulimin e shprehurit. I rishfaqej
difekti fëmijnor i ngecjes së fjalës e cila e ndëshkonte herë pas here.
Duhet larguar prej këndej i thoshte shpesh vetes dhe sa më larg
të jetë e mundur ndoshta edhe në burg. Megjithëse e ndjente se nuk kishte
mundësi të realizonte një veprim të tillë, kjo ishte përgjigjja e shpeshtë tek
dialogonte me vetveten. Ajo gryerje e vazhdueshme që i kishte pushtuar gati
gjithë trupin e përbërë prej dy elementësh frikës dhe hakmarrjes po e çonin në
ekstremet e të menduarit. Shpesh në ato që mendonte, zhurma e përplasjes të çekiçit
mbi tavolinë prej gjykatësit duke i dhënë dënimin më të ashpër, do t'i jepte
kënaqësinë më të madhe, atë të mposhtjes së tij. Por në atë përballim të
përditshëm shikimesh me të, për të kuptuar se kush do të mbijetonte, përsëri do
të ndjente timbrin e veçantë të zërit të tij sikur i thoshte “po pastaj.”
Mendimi se duke e
zhdukur prapa hekurave, portave të rënda dhe viteve, do ta harronte atë
fytyrë. Por frika e ndodhur brenda formimit të tij biologjik po bënte punën e
vet. Gjatë ditës me çdo person që përballej, ajo fytyrë do t'i shfaqej. Natën
vonë, tek shtrihej për të fjetur i shqyeshin sytë nga tmerri. Në brendësi të
dhomës së gjumit, në ato dritë-hijet e zbehta tek lëviznin e merrnin trajta të
ndryshme përsëri buzëqeshja e tij do t'i
shfaqej.
Në një nga netët në vazhdim, vonë, duke u përpjekur ta
largonte gjumin, ndjeu një masë ajri të
hynte nëpërmjet portës dhe dritares. Një ndrithërrimë e shpejtë i pushtoi trupin
duke ja shtuar edhe më shumë ankthin dhe frikën. Në një ngjyrë të cilën nuk mundi ta
përcaktonte, duke i tërhequr vëmendjen
kryejti disa lëvizje të çuditëshme e të pakuptimshme. Në çastin e parë ndjeu t'i
bllokohej frymëmarrja dhe më pas shikimi.
Ajo masë në të zezë, duke i kapërxyer honin e grykës, u shpërnda në brendësi të
tij duke ja mar të gjitha ndjesitë njerëzore. Mes asaj shurdhmemecërie dhe
errësirës të plotë që kishte pushtuar dhomën i u shfaq fytyra e tij duke i
buzëqeshur.
