Qetësi, kudo qetësi. Të gjitha zhurmërat e ditës, sëbashku me diellin e përflakur e tej të lodhur, nata i kishte hedhur matanë, tutje horizontit, si për mos i gjetur më kurrë, duke lëshuar në kupën e qiellit hënën me ndriçimin e saj të butë. Të shtrirë në shezlong, duke dremitur lehtë aty në ballkon, sëbashku me bashkëshorten, dëgjuam nga dhoma ngjitur, zhurmëra dhe thirrje të ëmbla erotike. Për një çast, ato, si valët e detit tek përplasen në rërën e butë, nisën të shumfishoheshin. Në atë hotel të vogël e të qetë, të prenotuar vazhdimisht nga çifte të sapomartuar, ne ishim futur gabimisht. Netë magjike, ku vet Zoti nuk di pse na strehoi mes tyre.
Në ato netë, edhe ne u zhytëm në pafundësinë e kujtimeve tona.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου