TEK BALLKONI I SHTËPISË

 

Po afronte pranvera. Në ballkonin e vetëm të shtëpisë, në tavolinën e ndodhur në krahun ku tenda qëndronte përherë e ulur pasi aty edhe me disa objekte të  tjera ishte krijuar një ambient i këndshëm ata do të ndodheshin aty gati në të njëjtën orë.. Ishin të moshës së tretë. Me gjithëse bënin jetën e një çifti normal e pa probleme, përjetimet dhe kënaqësitë e tyre ishin jo të njëjta dhe për çudi ato veçse shtoheshin. Si përherë ai shkoi i pari duke zënë vendin e tij ndërkohë edhe ajo nuk vonoi pasi u shfaq me një tabaka duke i sjellë kafen dhe gotën e rakisë. Për vete një kakao të madhe ose ndonjë çaj të cilin e kosumonte që nga ai i malit, ose ata aromatikët aziatik të paketuar. Të dy, në aq kohë sa qëndronin aty gati nuk komunikonin me njeri tjetrin. Në ato çaste ai diçka po lexonte ndërsa e zonja e shtëpisë, me paraqitjen interesante të saj nuk ishte e qartë se si e dëshironte atë moment, të kërkonte ta ngacmonte ose të ngacmohej por ishte e bindur se ai si gjithmonë do të ndodhej në botën e tij të përhershme, nuk do t’u kushtonte vëmendje atyre çka i rrëfente ajo me pasion. U ngrit prej nga ku qe ulur duke u mbështetur në parmakun e hekurt të ballkonit. Diçka e bukur ndjeu se po ndodhte poshtë kurorës të pemës së vetme me atë lulëzimin e përhershëm të saj. Në fillim veçse puthje, puthje të buta të shoqëruara me pëshpërima dhe përsëri puthje. Për një çast ra heshtje. Mund të jetë ndonjë puthje e gjatë mendoi ajo tek po i ndiqte me vëmendje nga aty lartë. Rifilluan me mërmërima të gjata, puthje të zjarrta duke kaluar më tej me gricje dhe zënka sikur po loznin me njeri tjetrin. Djaloshi si për t’i treguar se mundej, përpiqej ta përqafonte, ta shtrëngonte fort në krahërorin e tij, ta puthte gati në çdo pjesë të zbuluar të trupit të saj por lozonjarja, mikesha e tij e vogël i shmangej. Për ta ngacmuar tek i u shkëput, ajo i thirri   t’i shkonte pas, ta kapte. Ai si i marrosur u turr vrapit pas saj dhe gjithçka mbaroi aty. Nata, në atë ikje si me nxitim, po përpiqej t’i kapte e t’i mbulonte me vellon e saj të heshtjes. Pas të gjithave sa pa dhe dëgjoi ajo u përpoq t’i tregonte bashkëshortit se çfarë kishte ndodhur aty poshtë ballkonit të tyre. Duke u kthyer në gjendjen e tij të përherëshme ai vetëm një buzëqeshje i dha por veçse ajo  tjetra tek po i shfaqej me nuanca të ngrohta në fytyrë nuk kishte lidhje me ato sa i thoshte ajo. Ai ngriti kokën duke e parë me vëmendje. Në atë përballim, në fytyrën e tij ndjehej t’i thoshte se në ato çaste i u kujtua  rinia. Aty ajo kuptoi se ai kishte nevojë për një fjalë të ëmbël. Ka të drejtë i tha vetes, ka të drejtë dhe unë budallaqja i shkoj kundra.  I u afrua edhe më pranë. Pasi e vëzhgoi gati si me habi fytyrën e tij e cila për të ende  i kishte ato çka i pëlqente, e puthi fort në buzë ndërsa ai i hutuar e kishte lëshuar veten në gjithçka po mendonte e vepronte ajo. U përpoq të fliste por puthja tjetër e saj e çrroditi, e çarmatosi sepse nuk po mundej t’i shprehte atë dëshirën e tij për t’i treguar atë ngjarje të ndodhur shumë kohë më parë e cila i u kujtua në ato momente. Tek po përjetonte atë çka kishte mbetur në buzë nga ato puthje e cila si kohë ishte disa sekonda të shpejta, shumë të shpejta, ajo kishte shkuar në guzhinë dhe ishte kthyer prej saj por me shishen e rrakisë dhe të një gote tjetër. Tek sa po ulej, përsëri duke i buzëqeshur i mbushi të dyja gotat. Nuk priti veprim prej tij por reagoi duke kthyer në gurmazin e saj nga ai lëng të cilin rrallëherë e pinte. Për ta dëgjuar atë histori ajo i fali buzëqeshjen e rradhës si për t’i thënë se ishte gati ndërsa ai tepër i hutuar hidhte shikimin herë tek fleta e palosur e librit e herë tek ajo.

E filloi tepër ngatëruar atë histori të vjetër duke i treguar se si erdhi ai moment. Duhej të shkonim në Butrint filloi të tregonte ai, brenda parkut arkeologjik aty ku mikesha e tij bashkë me atë tjetrën punonin në të njëjtin vend. Pra aty tek po zbrisnim nga autobuzi ai më shpjegoi cilësitë e asaj femre. Do të kenë ardhur dhe ndoshta janë duke punuar jashtë teatrit. Në të vërtetë aty ishin dhe jo vetëm pasi drejtuessi i gërmimeve po u qëndronte mbi kokë, po dilnin në dritë disa objekte me interes për të cilat ai kishte përgjegjësi. Me drejtuesin e gërmimeve ai njihej mirë, unë shumë pak ndërkohë vëmendjen e kisha prej atyre për të cilat kishim ardhur. Pas asaj ne shkuam lart duke pritur të ulur në murrin e trashë të kalasë. Nuk vonuan. I ndjeva tek po shfaqeshin pas çdo hapi mbi ato shkallë guri dhe ja të dyja po afroheshin drejt nesh. Mikesha e shokut tim pa u nguruar në atë që po mendonte u drejtua prej tij ndërsa unë në çast u ngrita në këmbë. Ajo ende ndodhej aty ku kishte ndaluar. Gati pa vetëdije e thërrita me një lëvizje dore. Duke u përpjekur të rregullonte frymëmarjen u ndodh përpara meje. Ishim shumë pranë njeri tjetrit por nuk guxonim të vepronim. Ajo po më ndiqte me vëmëndje pa e hequr shikimin. E kapa për krahu. Tek po i kërkoja veçse me shikim dëshirën time u ulëm në murrin e kalasë. Ishte një shikim i gjatë sikur kishim kohë që njiheshim dhe kërkonim atë që se kishim gjetur deri në ato çaste. Duke kaluar dorën në krahun e saj të nxirë nga dielli nisa ta përkëdhel. Ishte hera e parë që po e ndjeja nga afër ekzistencën e një femre në dëshirat e mia. I u afrova pranë, mbylla shikimin si për ta shijuar edhe më ëmbël veprimin që do të kryeja por më trembi, se më saktë na trembi një e bërtitur femre e cila ishte një prej atyre që punonin aty poshtë. Ajo gati me urdhër u kërkoi të zbrisnin poshtë. Kaq ishte. Ato, në atë ikje të shpejtë jo vetëm që nuk e kthyen kokën pas por duhej të mendonin se ku duhej ta ndalnin vrapin. Të dy ose më saktë unë e ndjeva veten të raskapitur dhe të pa mundur të ngrihesha prej andej ku isha ulur. I qetë sa nuk kishte më,  miku i historive të shumta duke ndezur cigaren më kërkoi të iknim prej andej. Do të vijmë përsëri vazhdoi ai tek po zbriste më të poshtë shkallëve të përshtatura sipas terrenit. Nxito, mund të gjejmë ndonjë makinë të rastit ndërsa unë gati si somnambul i shkova pas pa pikë dëshire. Ja kjo është e gjitha vazhdoi ai, një kujtim i bukur i asaj moshe dhe si përherë u përqëndrua mbi librin që mbante në dorë.