"LUKRECIA"

    Megjithë kërshërisë dhe ndodhjes disi në distancë për të parë se çfarë po ndodhte matanë atij muri ku vetëm ndjesia e dëgjimit do t'u jepte atë  mundësi, prej klientëve të përhershëm gjithçka u ndoq me vëmendje. Nga ajo skenë u shijoi tej mase rakia Si fillim ishin disa rrëzime dhe thyerje pjatash. Në vazhdim, një shtytje tavoline e shoqëruar me  ngulçima, pasthirrma dhe ngatërresa frymëmarrjesh. Kjo gjendje vazhdoi deri kur u dëgjua një shtytje edhe më e fortë tavoline e shoqëruar me shpeshtimin e nguçimeve të tyre që shkonin gati në hungërima. Pas të gjithave që ndodhën ra qetësia. Ajo, tek u ngrit prej vendit ku ndodhej ende e shtrirë përmbys, e cila ishte tavolina që përgatiste ato ç'ka do të servirte për klientët e ditës, u përpoq të rregullonte rrobat e trupit. Në përballimin me të, atë ç'ka përjetoi e cila ende i shfaqej në bulëza djerse mbi lëkurë, e fshehu menjëherë duke treguar natyrën e përhershme, harbutërinë ndaj meshkujve. Duke dalë vrullshëm prej andej i u kujtua çasti kur ai u shfaq aty për herë të parë. Në ato, çaste gjithçka që ekzistonte në fytyrën e tij ripërsërisnin emrin e saj të cilin nuk e pëlqente, Lukrecia, Lukrecia... U kthye nga ai dhe me një goditje dore në ije i dha të kuptojë se deri në rastin tjetër që ajo do ta dëshironte, ai ishte i pa vlerë për të duke pëshpëriur një shprehje gati të përsëritur "qafë derr i dreqit". Pas të gjithave që ndodhën u sul përpara dhe qëndroi si triumfatore tek hapësira që ndante sallën me pjesën që shërbente, shtyu perde ndarëse dhe hodhi  një vështrim të shpejtë mbi të gjithë. Fytyrave të hutuara, të atyre mjeranëve që lënin çdo qindarkë në lokalin e saj vetëm e vetëm që t'i ndodheshin pranë, u dha të kuptonin se nuk kishin asnjë shpresë në atë ç'ka ëndëronin. Duke lëvizur mes tyre, për veç rakisë, nisi t'u falë nga një përkëdhelje të lehtë.

      Ikjes së tij tek po dilte prej andej nuk i kushtoi rëndësi por sipas mënyrës të saj mendoi se duhej t'i tregonte se kush ishte. Dëgjo këtu ti zotëri i u drejtua. Herën tjetër kur të kalosh këndej nuk do të më thërrasësh me atë emër. Nuk më pëlqen. Ajo tjetra, e vërteta, me gjithë atë mbiemër të çuditshëm dhe histori të ngatërruar mediçe, dobiçe a ku ta di unë, mes parfumeve e shërbëtorëve të shumtë të cilës do t'i duhej një orë për të zhveshur ato rroba palë-palë, kurse unë ja vetëm me një komçë dhe gati. Dhe më pëlqejnë aromat e guzhinës time. I vure re këta bukuroshët e m'i se si i lëpijnë gishtërinjtë dhe nuk do të më ndronin me asgjë tjetër. Duke i hedhur një shikim të shpejtë llërëve dhe trupit të saj të bëshëm vazhdoi; Keçe më thërrisnin në vogëli. Keçe më thërrasin edhe këta. Keçe Bardhoshja.