GJITHÇKA NË VETË TË PARË

             

 

Pikërisht tani, në këto ditë e cila është hera e tretë në ngjajshmëri me dy të parat do të vërtetoja ndjeshmërinë, cilësinë e asaj race jugore të gadishullit Apenin. Viti 1994. Si i pa ligjshëm në shtetin fqinj duhet të kaloja në ekstremet më të mundëshshme kufitare jugore. Më tej na priste një mjet i markës gjermane që do të na çonte aty ku kishim njerëzit tanë. Nuk do të    merem me atë veprim por me atë që ndodhi për herë të parë me ata jugorët italik. Diku, jo shumë larg Athinës, në krahun e djathtë të lëvizjes tonë, disa lëvizje duarsh në ajër kërkonin të ndaleshim. Ai person, mes atyre lëvizjeve po kërkonte veçse të realizonte shitjen e mallit të cilin e pranova. Më tej, mes asaj kënaqësie të atij veprimi që kryejta të cilët ishin tre xhupa, mendova se ai udhëtim u mbyll këndshëm, në shtëpi nuk u prit mire. Por jo, në vazhdim mua ai tingulli italik jugor tepër misterioz ende po më ngacmon.

Megjithëse komunikimin me ta e “kërkoja” edhe në të dytën here jugorë ishin. Në gjykimet e tyre pasi ai çift i përkiste moshës së tretë morali zinte kohën më të madhe të atij komunikimi përsëri ishte ai tingulli  tyre që po më tërhiqte. Ta marë e mira edhe të tretët jugorë, pikërisht, vendbanimi i tyre ishte “taka e çizmes”. Megjithëse i kushtova vëmendje çdo elementi femëror të saj të dekoruar tepër interesant me tato e cila më çoi në ngacmime se si mund ta hidhja në letër atë ndjesi, përsëri ai timbri i veçantë i tyre do të më mbetet si një ëmbëlsi tek e përtyp nga pak për të mos mbaruar.

TË RRËZOHESH PËR...