Me atë temporitmin e përhershëm të lëvizjeve
trupore të tij të ngadalësuara, tërhoqi me majat e gishtrinjve disi mbi gjunjë
pantallonat, dhe duke u ulur u mbështet në shpinoren e karikes. Pasi u bind se
zuri vend mirë, bastunin që nuk e ndante as edhe një herë prej vetes e vendosi midis këmbëve. Edhe
shikimin që hodhi përreth, mes asaj ngadalësie e zhvilloi. Pas të gjithave tek
ai u ndje hapur indiferentizmi i tij ndaj gjithçkaje që po kryhej aty. Lëvizjet
e njerëzve ku më të shumtit ishin të rinjtë, muzika rritmike dhe zhurma e
mjeteve tek kalonin në rrugë nuk e shqetësonin fare. Me gjithëse qe mbështetur
krejtësisht me shpinë e të ndënjura në atë karike të bollshme, ende i ndjehej kërrusja
e përherëshme e trupit. Edhe në qoftë se do të deshte të shihte ose të
komunikonte me tjetrin të ndodhur diku pranë tij, me dy gjysma lëvizjesh si
fillim të kokës pastaj të syve, do të mundohej të hynte në lidhje me të. Në atë
moment lëvizja e tij e rradhës ishte paketa e cigareve me çakmakun të cilat i
vendosi mbi tavolinë. Mes atij rritmi do
të shkonte deri në ndezjen e cigares duke kryer thithje të lehta. Edhe tymi tek
po vërtitej rreth fytyrës së tij, ishte i ngadaltë duke u shfaqur në disa
fjolla të lehta të bardha. Në atë pritje ose më saktë përhumbje gati të pa
kuptimtë nuk ndjeu praninë e kamarjeres, veçse
ato dy këmbët e saj aty përpara e bërën të reagonte. Tek po ngrinte kokën,
me shikimin gati të turbullt u përpoq të komunikonte me të por u step. Një
dritë e bukur u shfaq në fytyrën e tij. Ajo lloj tronditje që pësoi kishte kohë
që nuk ekzistonte tek ai. Me një lëkundje të lehtë të dorës i kërkoi asaj ti afrohej më pranë. Mes
kërkesës në tone të ulëta e të copëtuar midis dhëmbëve për kafen tradicionale dhe
gotën rrakisë, në atë afëri trupore me të ndjeu aromën e saj femërore. U
përpoq të përqëndronte shikimin tek ajo por nuk mundi. Në fytyrën e tij lëvizje
të lehta po i shfaqeshin. Në sytë, në cepat e buzëve të mbërthyera fort e deri
në lëkundje të lehta të kokës si për të krijuar drejtpeshimin e ndjesive që
po zhvilloheshin brenda tij. Kamarierja, ajo bukuroshe e cila
tronditi, ose i dha një ndjesi më të bukur të jetës atë mëngjes ku të paktën
nga jashtë ashtu mund të kuptohej po i qëndronte ende përballë dhe pa i
shpjeguar se çfarë i kishte ndodhur, i fshiu hirin e bardhë të cigares të rënë mbi
pantallona. Ndërsa reagimi i tij i pa ndërprerë ishte veçse përqëndrimi mbi atë
fytyrë. Do të ishte zëri i saj që do ta “zgjonte” i cili ishte miratim i kërkesës. Ai e
shkëputi shikimin prej saj dhe në formë instiktive të tipit që konsumon duhan,
u përpoq të kryente atë veprim të përhershëm. Por cigarja i ishte fikur. Duke e
kuptuar se nuk kishte se çfarë të kryente më pasi edhe ajo kishte ikur, zuri
pozicionin e përhershëm, kërrusjen e trupit.
Përsëri do të ishte prania e saj
që do ta sillte në kohë atë njeri. E mbështeti ndjenjën e tij mbi atë fytyrë
dhe nuk u përpoq ta largonte prej andej, ndërsa ajo pasi sistemoi mbi tavolinë
rrakinë, kafen, tavllën dhe paketën me çakmak hodhi shikimin e saj mbi të. Pas
buzëqeshjes dhe të atij urimi të
përhershëm karshi klientit për ta
shijuar atë moment, u largua.
Duke konsumuar kafen dhe rrakinë mendoi se e teproi. U përpoq të ndiste
cigaren por nuk mundi. Me një lëvizje dore e thërriti kamarjeren. Pasi mbështeti
mirë skajin tjetër të bastunit në trotuar, dhe duke i dhënë forcë trupit për tu
çuar i kërkoi ndihmë. E mbështeti dorën mbi pëllëmbën e saj me dëshirën për ta
mbajtur sa më shumë, sa më shumë. Kamarierja në përpjekjen e saj për tu
shkëputur, ndjeu zërin e tij në të shuar ti kërkonte, t’ja mbante edhe pak
dorën.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου