Tek
po flinte një dritë e fuqishme i u përplas me forcë në fytyrë. Pas asaj ai e
pa veten të ulur në të ndënjura buzë krevatit. Si fillim ishte i vetmi veprim
më i shpejtë që mund të kryente pas atij
çasti të frikshëm. U përpoq të ambientohej. Hodhi shikimin përreth dhe
megjithëse ndodhej në dhomën e tij të gjumit, gjithçka i u duk e huaj. Aty
jashtë përtej masës së madhe të xhamtë të dritares ndjehej të çelej dita e re. E
riktheu shikimin në brendësi të dhomës. Në krahun e djathtë të tij nga aty ku
qe ulur, në komodinën e ndodhur buzë krevatit, i rënë mbi të, ndodhej abazhuri
me pjesën e qelqtë të thyer. Ai fakt nuk i bëri përshtypje megjithëse e
admironte sa herë ndodhej përballë atij poçi të dekoruar bukur.
Ashtu siç ishte, i ulur në krevat me
brylat e mbështetur mbi gjunjë dhe pëllëmbët e duarve mbi fytyrë po përpiqej të
kapte shkakun, arsyen që ndodhej në atë moment të vështirë. Por nuk mundi të
arsyetonte për asgjë. Në ato çaste për të koha gati kishte ndaluar. Koha?! Cila
kohë?! Dhe sa mund të zgjaste ajo. Ja, sa të kalojë edhe njësia tjetër kohë i
tha vetes. Në fakt në trurin e tij në ato çaste nuk artikulohej asgjë përveçse
asaj buzëqeshje të hidhur që i kishte ngirë në cep të buzës disa minuta më
parë. I shkoi ndërmend të shtrihej por,
po të mos ta zinte gjumi ose në se do të
flinte, më tej do të zhytej në ëndërimet
e tij të pafundme. Ai kishte një veti tepër të veçantë ku arinte ti mbante mënd
shumë mirë ëndrat, gati me imtësinë më të vogël. Kishte një pjesë të tyre që
nuk kishin më interes për të kështu që ai i haronte shumë shpejt. Kishte raste që
ato i rishikonte por me ndryshime të vogla ku thelbi i tyre ishte i
njëjtë. Në to ai shtronte zhvillimin e
më tejshëm të cilësive të tij për aktrim. Dhe ishte tepër i bindur. Çdo ditë
ende pa filluar veprimet për ditën e re
do të dilte përpara pasqyrës që i kalonte lartësinë e trupit dhe nga garderoba do të tërhiqte kostumin e personazhit të rradhës. Ja, aty përpara, brenda asaj palltoje të madhe i shfaqej vetvetja
tepër krenare me mjekrën dhe atë krifë flokësh të dëndur të dallgëzuara mbi
shpatulla e deri tek balluket mbi ballë duke imituar lëvizjet e tij. Dhe të dy
më perfekt se vëllezërit binjakë do ta përsërisnin disa herë pjesën. Të paktën
për dy arsye. E para se ndjehej që diçka nuk po shkonte mirë dhe e dyta gjatë
aktrimit do të ndodheshin në dy pozicione, nga protagonist në kritik të asaj që
luhej prej tyre. Në fakt ishte disi e ngatëruar për të, por ai kishte besim tek vetja.
Koha më e gjatë e këtij procesi ishte mbasditja. Do të punonte fuqishëm. Dhe i
thoshte shpesh vetes se kishte bërë mirë që nuk kishte lidhje me ndonjë femër pasi do të konsumonte shumë kohë me të.
I
ndodhur ende buzë krevatit, tashmë as nuk i shkonte ndërmend të
shtrihej. Ishte ende herët. Aty jashtë dritares natyra shfaqte gati të njëjtin
çast. Para pak kohe ndjeu një moment tepër të vështirë që kishte të bënte me
atë që ai e kishte qëllimin kryesor të jetës së tij, se çfarë ndodhi me të në
atë përjetim. I u kujtua e gjitha fije për pe. Gati të gjitha rolet që ai
kishte improvizuar. I mbusheshin duart nga DV-të e shumta. Ishte gjë e bukur.
Po pra, kishte qenë në ëndër duke luajtur personazhet e tij të preferuar. Më
tej do ta zinte gjumi i lumturuar. Aty ndodhi çudia. Nga humbja e gravitetit
mëndësor i cili si proces kishte kohë që po zhvillohej brenda tij, ndjeu një si
fluturim të shpejtë tek po kalonte në hapësirën kohë të ëndrës tjetër. Ishte fatlum, tashmë ndodhej përpara kamerave. Aty pranë grimierë, operatorë,
kameramanë po bënin gati momentin e shumë pritur. Dhe çasti solli atë që
nuk mund ta imagjinonte, shkatërimin përfundimtar të tij. Shpërthimi i fuqishëm
i një projektori gati e verboi. Gjithçka ndryshoi shumë shpejt. Aty ndjeu
trupin ti rrëshqiste dhe të rikthehej në ëndrën e parë me shpejtësi dhe brenda
asaj kohe u soll si i marrë për atë që humbi. Si gjithmonë, ëndërat mbarojnë
shumë shpejt mërmëriti nëpër dhëmbë. I rihodhi një shikim të shpejtë
dhomës. Tek u ndesh me abazhurin mendoi se do ta kishte rrëzuar vet, se si
kishte ndodhur nuk mundej ta kuptonte.
U ngrit prej krevatit duke ardhur vërdallë
nëpër dhomë. U ndodh përpara pasqyrës. Në fytyrë nuk pa asgjë të
shëmtuar por ndjeu pavendosmërinë e tij për atë çka bluante në kokë. Tashmë
kishte filluar lufta për atë që kishte kohë që bluante.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου