Me ato veprimet
e zakonshme të çdo kujt të sapo ngritur nga gjumi tek po kruhej ku nuk i
kruhej, shkoi drejt portës. Nga ai gjumë i thellë që e kishte kapur pas dy ditë
pune të sforcuar, nuk mund ta kuptonte se sa kohë kishin që po trokisnin. Tërhoqi
shulin i cili ishte i vetmi mjet për mbylljen nga brënda duke e lënë portën të
lëkundej. Menteshat, të cilat ishin po aq të vjetra sa vet ajo, nuk dihej se sa
mund ta mbanin ende në këmbë. Përpara tij një dorë e zgjatur dhe një fytyrë fëmijnore e pashprehur. I sapo
ngritur nga shtrati me një lëvizje koke i kërkoi shpjegim. Atëherë, fëmija gati
katërmbëdhjetëveçar, me telefonin që kishte në dorë i bëri thirrje personit që kërkonte të komunikonte me të. Zilja nuk zgjati shumë të binte pasi tjetri i u
përgjigj menjëherë. Në çast ai njohu zërin e të vëllait. I mësuar me jetën e
tij të thjeshte si çoban, ku edhe me bagëtitë komunikonte me fishkëllima e
fraza të thjeshta, çdo fjale të tjetrit do ta shoqëronte me një “hë.” Dhe me disa
“hë” të vendosura si prapashtesa, kuptoi më në fund se çfarë kishte ndodhur. E kishin
botuar librin me këngët e tij. Të dielën tek “salla e kulturës” të cilën e
thërrisnin ende me emrin e mbetur që nga koha e diktaturës, do të bëhej prezantimi
me deputetin e krahut politik që i përkiste edhe vëllai i tij. Me një fjalë
kishte filluar fushata për zgjedhjet lokale. Pas aktivitetit politik, falë mbështetjes së tij,
pjestarët do të njiheshin me librin, me ato këngë ku veçse ai i këndonte aq bukur. Nga të
gjitha sa dëgjoi një gjë si pëlqeu. Çlidhje kishte ai me zgjedhjet. Që kur ra
diktatura as edhe një herë nuk shkoi të votonte. Nuk kishte arsye për të shkuar.
Vetë kërkuan ti regjistronin. Po me bagëtinë si do t'i a bënte. Aty i u kujtua
babëzia e tyre për të ngrënë mish e gjithçka që u ndodhej përpara të cilën
së bashku me të vëllanë e përsëritën sa u desh qejfi. Ato të shtruara të
bollshme me kecër qumështor të pjekur tek kuqëlonin në mes të mësallës, të
shtruar aty në shesh e të shoqëruar me shumë gjëra të tjera. Me raki e verë të
derdhur lumë. Më pas të ardhur në qejf i kërkonin të këndonte. Këndonin së bashku
deri vonë edhe të tjera. Dhe në mëngjes si gjithmonë e kuptonte se çfarë kishte
ndodhur me të. Dhe thoshte se nuk do ta përsëriste atë veprim të çmendur. Nuk do të pinte më. Jo më. Nuk duhej të trazohej
me njerëz të tillë që nuk kuptonin se ç'farë bënin. Dhe i u kujtua kur njëri
prej tyre i erdhi lart në stan. Me urdhër të vëllait do të
regjistronte këngët. Si fillim e pranoi. Por ai “mjeshtri” i këngëve të tija,
për ti shkruar e regjistruar ato këngë, do të vinte disa herë aty. Për ti
bërë qejfin, falënderimet prej deputetit ishin fjalët e para që a i do ti
thoshte. Falë karakterit dhe shpirtit të tij të pastër dhe sidomos të këngëve të
bukura që këndonte. Në kthim, tek zbriste më të poshtë malit për në fshat, ai
nuk do të ikte duar bosh as edhe një herë. Kërciti dhëmbët nga inati. Duke
mërmëritur kokulur, pa e shkoqitur në fjalë të sakta atë që bluante në mëndje, i zgjati telefonin djalit. Ai, ashtu në këmbë i lodhur nga ajo
rrugë e përpjetë po priste me padurim të mbaronte ajo mesele. Nuk e shfaqi atë
që ndjeu për të por u zhduk në brendësi të kasolles duke u kthyer me një kupë
me dhallë. Na ktheje i tha. E di që të është tharë goja e fryma. Tek e pinte në
gllënka të vogla, shikimin e syve të tij të ndritshëm fëmijnor nuk e shkëputi
as për një çast prej çobanit. Ai veprim i bukur i asaj fëmije ja zbuti
zemërimin e mëparshëm. Si gjithmonë duke i shprehur në mërmërimë mendimet
e tij, desh të thoshte se ai djalë meritonte edhe më shumë. Kaloi prapë në
brendësi. Nga thellësia e “banesës” solli erdhi me një napë me gjizë të
freskët. Mere i tha duke e shtyrë jashtë. Dhe ec me kujdes kur të zbresësh më
të poshtë. Mos u nxito.
E shoqëroi me
shikimin e tij të mprehtë deri sa humbi midis ngritjeve të buta të dheut dhe
pemëve. Mori frymë thellë dhe ktheu kokën nga bagëtitë të cilat në formën më
instiktive të tyre prisnin veprimet që do të kryente. Por ai nuk e kishte
mendjen tek to, por e kishte vendosur se si do të vepronte. Nuk do shkonte
në takim. Nuk do të komunikonte më me ta. As me të vëllanë në qoftë se do të kishte
atë mendësinë e tyre. Gjithashtu duhej të merrej edhe me kasollen. I zinin duart
prandaj do ti bënte të gjitha punët vet. Dhe hyri në brendësi të saj për t'i
parë më me imtësi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου