Midis atyre të dyve ai ndjehej tepër komod. Nuk ishte rastësi. Që në hershmëri brenda atij grupi
kishte se çfarë të “përtypej” dhe të “konsumohej’’ nga të tre ku të cilët në ato biseda të gjata dhe gati të përditëshme gjenin
vetveten. Pikërisht, për këtë ata të dy do të përpiqeshin t’i qëndronin sa më
pranë. Bile tek e shihje herë me njërin e herë me tjetrin, se në rastet kur
ishin bashkë të tre, kërciste edhe ndonjë “zënkë” për arsyen e formimit
personal të secilit, ndjeje harmoninë e bisedës e të mendimit. Me dashjen e
padashjen e tyre ata të dy e kishin të nevojshme praninë e tij. Me cilësitë e
njeriut të formuar dhe tepër inteligjent të cilat ai i transmentonte këndshëm,
u jepte mundësi të kalonin në labirintet e asaj bote virtuale të konceptuar
prej tij.
Më i vogli nga ata të dy, ku që të tre nuk ishin
dhe aq të vegjël, pavarësisht se ishte i fundit që hyri në atë shoqëri, herë pas
here shfaqte nota të një personi disi më të rëndësishëm për arsye të detyrës që
kryente, por ajo ç'ka e bashkonte në atë grup e bënte të zbriste në nivelin e tij
natyral, në atë që i kërkonte shoqëria. Prandaj ndarja në dyshe, herë pas here
shërbente si amortizator për të kaluar këndshëm midis njeri tjetrit. Me
kapriçon karakteristike të orgjinës malore të fisit të tij, ishte tepër kërkues
dhe do ta çonte në fund mendimin.
Tjetri. Mosha e madhe i shfaqej në
formën e urtësisë e cila mund të kuptohej si karakteristikë kryesore. Ishte i
vëmendshëm dhe matej mirë përpara se të fliste Sa herë do të merte fjalën e shoqëronte me lëvizjen e dorës së djathtë. Me gishtin
tregues përpara, e me të tjerët të mbledhura grusht pas pëllëmbës të dorës. Do
të heshte pak dhe sikur do të prekte diçka me të do të vazhdonte ligjëratën. Gjithmonë në temat
politiko-sociale. Njohuritë që zotëronte për artet, në përgjithësi ishin
interesante. Në çastet që do të ndahej nga grupi për të shkuar në shtëpi, do t'i
fuste në xhep të dyja duart e do të nisej. Dhe do të largohej qetë, qetë pa u
ndjerë.
Ndërsa ai, me cilësitë e tij dhe
komoditetit të fituar nga ata të dy, rrugës tek ecte shpesh mërmëriste: Akoma kanë
nevojë të çlirohen nga vetvetja por gjithsesi janë të këndshëm.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου