I trembej ikjes të asaj krijese të brishtë.
Për të mos e humbur i kushtonte shumë vëmendje dhe kohë. Gati, gati, përveç netëve dhe momenteve të shumta erotike, ishte shërbëtori dhe qeni më besnik i saj.
Ishte ai që po e krijonte pak e nga pak shkëputjen prej saj, por nuk e kuptonte. Në atë marrje dhe dhënie të përbashkët tepër sensuale, i shfaqte pothuajse hapur se ishte ajo që po jetonin në atë botë magjike
Kjo ndjesi u kultivua si ekzistente përbrenda qenies së saj.
Po e humb i tha vetes duke e parë atë të bënte “pasarelë” në rërën e plazhit magjik. Ishte një nga kërkesat e saj të fundit për të kaluar pushimet aty. Pas asaj trullosje, e cila kaloi në marrëzi, ku fajin mund ta kishte edhe dielli përvëlues i thirri me zërin e një bishe të cilin, deri në atë çast, nuk e dinte që ekzistonte brenda tij.
Ishte një klithëm e një njeriu që po binte në një humbëtirë ndjenje të pamatë. Aty tek e pa që t’i hidhte shikimin e saj lozonjar një bashkëmoshatari, i u turr për ta ndaluar. Nuk mundi. Në duart e tij, kishte mbetur një nga flatrat e fluturës lidhëse së rrobave të banjës, e cila qëndronte në pjesën e sipërme e më të bukur të kofshës së saj elegante. Pa e ndalur ecjen e saj të shpenguar, ajo lëshoi edhe fluturën tjetër. Në lirshmërinë lakuriqe tek po hidhte hapat në rërën e butë, hoqi edhe të sipërmet e rrobave të banjos, dhe duke u larguar filloi të tundte në ajër hiret e plota femërore të saj.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου