Kishte kohë tashmë ku të gjithve u shkonte
mendja se kush mund të ishte personi që lëshonte mbi asfalt atë zhurmë gati rritmike.
Shpesh, tek i mbathte ato sandale të vjetëruara të cilat nuk do ti hiqte kurë nga
këmbët e saj, ajo do të shihte e habitur tjetërsimin që ato kishin pësuar nga
ana e poshtme e tyre. Detyrimisht në
atë deformim që i kishin marë këmbët,
pjesët e tjera të trupit do të përshtateshin gati në atë formë për të
balancuar çdo lloj ecje e qëndrimi fizik të saj. Pra si ato specjet e atrofizuara
në kushte të veçanta të mbi jetesës, edhe ajo menjëherë pas hedhjes së këmbës, në
vazhdim për afro pesë sekonda do të kryente lëvizjen e trupit. Pikërisht ato dy
lëvizje, njëra për zhvendosje dhe tjetra për të siguruar drejtpeshimin. Edhe me
këmbën tjetër po e njëjta lëvizje do të kryhej. Sholla poshtë të dyja sandaleve
ishte e konsumuar në një formë tepër të çuditëshme. Ajo e këmbës së djathtë,
poshtë gishtit të madh dhe thembrës nga ana e majtë ishin tepër të konsumuara.
Ndërsa ajo e këmbës së majtë në krahë të kundërt. Tek gishti i madh dhe tek
thembra në krahë të djathtë. Dhe kështu aty tek përpiqej për të ecur, do të
lënte mbi asfalt atë zhurmën karakteristike ku veç asaj nuk mund ta bënte
tjetër njeri. Rruga që përshkonte atë
bllok ndërteshash të asaj lagje ku prej saj dilnin edhe rrugica që
gjarpëronin midis tyre, për të shkurtuar kohën do të përdorej prej një pjese e
mirë e njerëzve. Nuk do të ishin të shpeshta ato lëvizje dhe ky do të qe shkaku
për tu ndodhur në vështirësi kalimi prej këmbësorëve dhe automjeteve që kalonin
për herë të parë. Diku në krahë të njëri tjetrit ishin mini-marketi
sëbashku me kafenenë. Sigurisht kjo e dyta do të hapej më shpejtë në mëngjes, më pas marketi. Dhe përgjatë kësaj kohe të fillimit të ditës së re do të
dëgjohej hapi i saj. Tek ndalonte, diku përballë tyre për të marrë frymë,
do të përshëndeste dhe më pas do të vazhdonte rrugën. Ndodhte që të mos kalonte për
ditë të tëra. I zoti i mini marketit do të shfrytëzonte rastin kur ajo do të shkonte aty për të blerë diçka. Përveç shëndetit ai do ta pyeste edhe për kohën e
munguar. Ajo me të folurën e saj gati si mërmërimë midis të tjerave do të
fliste për një vajzë. Sipas saj ajo ishte në rrezik. Dikush po përgatitej për
ta vrarë. Më pas në atë mërmërimë do të jepte arsyet përse do të ndodhej ajo
vrasje. Do të tregonte si ishin njohur ata të dy dhe vuajtjet e saj me atë
mashkull të ashpër. Gjatë ditës kur përballej me ndonjë të njohur të vjetër do ti
pëshpëriste hallin. Mund të përballohej me
të në mes të rrugës ose në trotuar dhe ajo nuk do të lëvizte prej andej
pa i shpjeguar gjithë ndodhinë
Ajo ngjarje që e kishte mbërthyer për afro
një muaj ishte veçse një film serial që po shfaqej në një kanal televiziv. Një
melodramë me aktorë tepër të pashëm të cilët luanin jetën e përditëshme në një
nga qytetet e botës së madhe. Flitej për një jetë luksoze si brënda dhe jashtë atyre shtëpive. Me shere familjare,
zënka midis çifteve dhe më pas përqafimet dhe të puthurat do të shuanin dhe do
të ulnin situatat e acaruara. Kishte edhe skena erotike të cilën nuk e ngacmoni
fare. Për të vetmen arsye se nuk e kishte përjetuar atë ndjenjë. Në rininë e
saj nuk pati mundësi në as edhe një mënyrë. U fut në punë që në
moshën më të njomë, në adoleshencën e saj. Do të lante enët dhe pjatat në një
guzhinë restoranti. Që aty, ato enë të mëdha alumini do të nisnin ta dëmtonin
trupin e saj. Dhe nuk do ti shkonte dikujt ndërmend për ta hequr prej andej. Do të vinte një ditë sa
as ajo vet nuk do ta kuptonte se si vitet kishin ikur tmerrësisht shpejt dhe do
ta shihte veten të plakur e të lodhur. Rezultati i gjithë asaj përpjekje për
mbi jetesë ishte gjendja e saj fizike. Më vonë e mbetur vetëm, të gjithëve do
tu ngjallte mëshirë. Do të mundoheshin ta ndihmonin në forma të ndryshme. Një
mbasdite, dikush pa i shprehur asgjë i kishte çuar një televizor, sigurisht
të përdorur. Dhe jo vetëm kaq ai do ta vendoste edhe në funksion. Kështu për atë
mjerane ai gjest do të ishte një mrekulli. Ditët e para kishte lënë gjithçka
për tu ndodhur pranë asaj kutie magjike. Përpjekjet për t'u njohur me programet e shumtë të saj do të ishin një tmerr. Për afro dy javë nuk e panë të dilte prej shtëpie. Pra në ato kërkime të pa fund në një kanal
televiziv, do ti pëlqente jeta e bukur e djalit të vetëm të asaj familje. Duke e lexuar ngjarjen pasi filmi flitej
në një gjuhë që se kishte dëgjuat ndonjëherë, nuk do të ndahej më prej andej. Ditët në vazhdim do të ishin të mjaftueshme për të mësuar përmendësh emrat e tyre dhe do të ndjente
se si mund të vazhdonte ngjarja. Në orën e caktuar do të ndodhej përpara
tij dhe do të bëhej pjesë e ngjarjes. Me gjithëse e kuptonte se ai
ishte veçse një film, i bërtiste asaj budallaçkës që mashtrohej prej të
puthurave të tij dhe nuk po kuptonte se çfarë i bënte ai pas shpine. Në ditët
në vazhdim ai , i dashuri i saj do të ndryshonte krejtësisht. Po merej me punë të pista deri në përdorimin e atij pluhuri të bardhë. Por i mungonin paret. Prindërit e tij megjithëse përpiqeshin, nuk mundeshin ta kontrollonin më. E ndodhur shumë pranë ekranit siç i ndodhte shpesh kur ngjarja shkonte keq, do të ndiqte me ankth veprimet e tij, në ato përpjekje të pafund për ta detyruar atë të shkonte me meshkuj të tjerë.
I dridhej shpirti tek e shihte atë të mjerë që nuk kishte fuqi të shkëputej
prej tij.
Nuk ishte kalur mesdita tek e panë jo
vetëm të vraponte në aq sa mund të qe për të si i tillë, po edhe të fliste me
gati me zë të lartë. Përsëri në shqetësimin e saj ishte shpëtimi i asaj vajze.
Ishte dikush që deshte ta vriste pasi ajo nuk e deshte më. Nuk i besonte
dashurisë së tij. Në ato që po ndodhnin kishte vendosur të shkëputej.
Ajo u tmerua kur i pa pistoletën të drejtuar prej saj. Mendoi se duhej të bënte
diçka. Për veç saj nuk kishte tjetër
njeri. Me kë do të bisedonte. Me kë do të qante hallet dhe do ta mësonte si ti
përballonte edhe ajo problemet e jetës. Nuk do to dëgjonte më zërin e saj të
bukur. Duke shtruar arsyet si dhe përse duhej mbrojtur, doli me nxitim nga
shtëpia. Në çastin tek po kalonte në anën tjetër të rrugës nuk e ndjeu atë mjet
të vogël tek i vinte nga mbrapa. Në timon ishte një vajzë e re. Ajo e hutuar menjëherë
pas përplasjes e la mjetin të kalonte mbi të. Gjithçka ndodhi shumë shpejt që
nga aksidenti deri tek klithmat e njerëze të ndodhur aty pranë. Të gjithë i
thirri ai instikti i bukur njerëzor për ta shpëtuar. I u ndodhën pranë. E zonja
e marketit e cila e ndihmonte shpesh e mbështeti në prehër dhe me fjalë të buta
po i jipte kurajo se gjithçka do të kalonte dhe ajo do të shërohej, por veçse
të vinte sa më shpejtë ambulanca. Të ndodhur aty pranë, tek shihnin në sytë e
saj atë dritë të pakët jete tek po shuhej dëgjuan të përsëriste atë që kishte
ditë që po e shqetësonte, shpëtimin e vajzës. Ai maskarai do ta vra... Nuk ariti ta mbaronte frazën, në sytë e saj kishte mbetur frika e asaj
që do të ndodhej.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου