Pothuajse çdo ditë, tek zbres shkallët e shtëpisë time, fëmija e fqinjit përballë më përshëndet me dorën e saj të vogël. Menjëherë, pa më ndarë sytë e saj të bukur, më pyet për emrin. Edhe pasi e mëson atë, pyetjet e saj s’kanë mbarim. Ajo do të dijë gjithçka prej meje. Më pyet për emrat, moshën e fëmijve të mi, duke më dërguar të puthura të shumta me dorën e saj fëmijnore. Tek përballem me të dhe sytë e saj të gëlojnë përbrenda meje, ajo pak kohë që zgjat sa zbres shkallët deri tek cepi i shtëpisë, më mjafton ta ndjej e ta prek me shpirtin tim atë ëngjëll .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου